Κατσαρίδες περπατάνε, τρομοκρατούν όπου κι αν πάνε. Καστανές ή ξανθές, μεγάλες ή μικρές, της πόλης ή της επαρχίας, εναέριες ή πεζές, όλες έχουν ένα κοινό γνώρισμα: είναι αηδιαστικές. Ή μάλλον, ήταν αηδιαστικές μέχρι πρότινος. Διότι πλέον, και μετά τη γνωριμία μας με τον αξιαγάπητο Jim, τα άλλοτε αυτά αποκρουστικά έντομα φαντάζουν λίγο πιο συμπαθητικά.

Όταν χτυπάει ένα τηλέφωνο και η κάμερα ζουμάρει επικίνδυνα, ξέρεις πως αυτό που θα ειπωθεί από την άλλη πλευρά του ακουστικού θα καθορίσει σημαντικά τον ρου των γεγονότων. Όταν μάλιστα η συνομιλία αναπτύσσεται στα πλαίσια άκρας μυστικότητας από δυο πράκτορες και περιστρέφεται γύρω από την πραγματοποίηση μιας μυστήριας επιχείρησης για την οποία πρέπει να ληφθούν τα μέγιστα μέτρα προφύλαξης, τότε αυτό το τηλεφώνημα δεν μπορεί παρά να αποτελέσει την απαρχή μιας, αν μη τι άλλο ενδιαφέρουσας, ντετεκτιβίστικης υπόθεσης.

Είναι άλλη μία υπέροχη μέρα στον οικισμό που μεσουρανεί ψηλά πάνω από την έρημο, και φιλοξενεί πλάσματα ξεχωριστά και άκρως σουρεαλιστικά. Ο ουρανός είναι γαλανός, τα πουλιά πετούν μέσα στα αερόστατά τους λες και δεν έχουν φτερά να πετάξουν, οι φράχτες περιμένουν να τους φέρουν το πρωινό καφεδάκι τους για να ξυπνήσουν, τα ψάρια νοιώθουν μοναξιά μακριά από τα αγαπημένα τους σκουλήκια, κι ο ήρωάς μας ο Mii ετοιμάζεται να πάει εκδρομή με τη φίλη του τη U.