Το Gardens Between καλύπτει μια ιδιαίτερη ανάγκη των adventurers: Ορισμένες φορές δεν μπορούμε να παίξουμε με τις ώρες. Δεν έχουμε το χρόνο να βυθιστούμε στον κόσμο του παιχνιδιού, να ταυτιστούμε με τον πρωταγωνιστή της περιπέτειας, ή ακόμη και να βασανιστούμε για ώρες με ένα δύσκολο γρίφο. Ορισμένες φορές θέλουμε να ξεκλέψουμε λίγο χρόνο από την καθημερινότητά μας και να παίξουμε ίσα-ίσα... μία πίστα, αλλά μια πίστα πλούσια σε γρίφους!

Το ενδιαφέρον πόνημα της Wispfire με τίτλο Herald εντάσσεται στην κατηγορία των αφηγηματικών ιστοριών περιπέτειας που έχουν κυριαρχήσει με την Telltale. Αλλά ίσως θα ήταν καλύτερα να το αποκόψω τελείως από τη συγκεκριμένη ομάδα, γιατί τότε θα αδικηθεί κατάφορα. Επομένως ξεκινώ πάλι από την αρχή για να απεμπολήσω τον μανδύα της αντικειμενικότητας. Λατρεύω τα παιχνίδια εποχής, αυτά που προσπαθούν να αφηγηθούν ξανά την ιστορία ή μια εναλλακτική ιστορία. Ίσως η νοσταλγία άλλες εποχές ή περιόδους όσο σκοτεινές κι αν είναι κάποιες από αυτές, προσδίδουν μια περίσσια χάρη σε τέτοιες αφηγήσεις.

Περιπέτεια της μιας ανάσας

Όταν ένα παιχνίδι περιπέτειας διαρκεί λίγο λιγότερο από μια ώρα, τότε προφανώς η δυσκολία συγγραφής μιας παρουσίασης είναι αντιστρόφως ανάλογη από την ευκολία του παιχνιδιού, ίσως μάλιστα και από την ολοκλήρωσή του. Εντούτοις οι δημιουργοί – όντως «τίμιοι» με τη δουλειά τους – είχαν ειδοποιήσει για μια όμορφη ιστορία που θα την αφηγούταν κάποιος γύρω από μια νυχτερινή φωτιά. Επομένως ακολουθεί ένα διαφορετικό review που μετα-διηγείται ξανά την ιστορία του Hostil, μια αφηγηματική ιστορία περιπέτειας της Eteru Studio.