Tex Murphy: Mean Streets
01 Νοε 2012 23:10 #39968
by Constantine_R
- Με τι ασχολείσαι αυτόν τον καιρό;
- Να, παίζω το πρώτο Tex Murphy.
- Καλό;
- Κόλλημα, από το πρωί παλεύω με τις σημειώσεις μου…
Εντάξει, ο διάλογος δεν ήταν ακριβώς έτσι αλλά αυτήν ήταν η αφορμή να ασχοληθώ για πρώτη φορά (δεν μετρώ μια παλιά προσπάθεια) με τα δυο πρώτα Tex Murphy παιχνίδια, το Mean Streets (MS) και το Martian Memorandum (MM).
My name is Murphy… Tex Murphy…
Το MS κυκλοφόρησε το μακρινό (πλέον) 1989 και είναι δημιούργημα των Chris Jones, Brian Ferguson και Brent Erickson. Λάβετε εδώ υπόψη σας ότι η συνεργασία του Jones με τον Aaron Conners ξεκινά με το τρίτο μέρος της σειράς, Under a Killing Moon. Στην πρώτη του λοιπόν περιπέτεια ο Tex δέχεται την επίσκεψη της όμορφης (και ξανθιάς) Sylvia Linsky που τον προσλαμβάνει να εξιχνιάσει το θάνατο του πατέρα της και επιστήμονα Carl. Όλα συνηγορούν ότι πρόκειται για αυτοκτονία, η κόρη του όμως είναι πεπεισμένη ότι ο πατέρας της δολοφονήθηκε. Ο Tex γρήγορα θα καταλάβει ότι όντως τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Πάνω σε τι δούλευε ο Carl; Γιατί και άλλοι συνάδελφοί του βρίσκονται νεκροί από «ατυχήματα»; Και τι ρόλο παίζουν πολυεθνικές και νέο-φασίστες; Όλα αυτά είναι η δικιά σας δουλειά να τα ξεσκεπάσετε. Λίγο πολύ όλοι όσοι ασχολούνται με τα adventures, έστω και επιφανειακά, ξέρουν ότι η σειρά του Tex Murphy διαδραματίζεται σε ένα κοντινό για εμάς μέλλον, για την ακρίβεια το 2033. Μετά και τον Τρίτο Παγκόσμιο πόλεμο, το San Francisco, όπως αρκετές άλλες πόλεις, προσπαθήσει να επουλώσει τις πληγές του. Η έντονη, επίσης, ραδιενέργεια που εξαπλώθηκε στην ατμόσφαιρα, απόρροια του πολέμου, έχει προκαλέσει γενετικές μεταλλάξεις σε πολλούς ανθρώπους που πλέον αποκαλούνται «μεταλλαγμένοι» από τους υπόλοιπους «κανονικούς». Ακόμα και να κυκλοφορήσεις πεζός στους δρόμους της πόλης, αποτελεί κίνδυνο για την ίδια σου τη ζωή από τον «κόκκινο» Ήλιο που ζεσταίνει πλέον την Γη (ο Ήλιος μια χαρά είναι αλλά η ατμόσφαιρα δεν μπορεί πλέον να φιλτράρει τις ακτίνες του και ο ουρανός φαίνεται κόκκινος).
Η Sylvia Linsky, πρόσεχε Tex...
Μέσα σε αυτό το post-apocalyptic περιβάλλον, ο hard-boiled φίλος μας μοιάζει σαν τη μύγα μες’ στο γάλα. Περιφέρει το κορμί του, φορώντας πάντα την καφέ καπαρντίνα του, το πλατύγυρο καπέλο του και τα λευκά αθλητικά παπούτσια του. Πίνει ό,τι πίνετε, αραδιάζει όπου του δοθεί η ευκαιρία σαχλές ατάκες (και όπου δεν του δοθεί) και φιλοσοφεί μουρμουρίζοντας με κοινό τον εαυτό του (και όλους εμάς βέβαια). Ναι, ο Tex είναι μια καρικατούρα όλων εκείνων τον σκληρών ντετέκτιβς της νουάρ εποχής του κινηματογράφου όπου απελπισμένες και μοιραίες κορασίδες έβρισκαν τη σωτηρία τους και μια θέση στο κρεβάτι τους. Ελάτε σας παρακαλώ, μην θυμώνατε εσείς οι σκληροπυρηνικοί funs. Ο Tex Murphy ποτέ δεν πήρε τον εαυτό του σοβαρά.
Συγχωρέστε το ξεστράτισμά μου, για μια στιγμή μίλησε ο έφηβος μέσα μου. Βρισκόμαστε ακόμα στο 1989 και ο ήρωας μας κάνει τα πρώτα του βήματα. Έχει ακόμα κάποια χρόνια μέχρι να εδραιωθεί στη σκέψη μας σαν τον Tex που όλοι ξέρουμε μέσα από τα FMV adventures του. Εδώ το νουάρ στοιχείο δεν είναι τόσο εμφανές. Όπως άλλωστε έχουν δηλώσει και οι ίδιοι, ο Conners είναι ο υπεύθυνος για το έντονο νουάρ στοιχείο των επόμενων παιχνιδιών. Ο Jones αν και είχε στο μυαλό του το αρχέτυπο του νουάρ ντετέκτιβ, επικεντρώθηκε σε αυτό το adventure (πολύ) περισσότερο στο ντετεκτιβικό κομμάτι. Επίσης, παρόλο που υπάρχουν κάποιες χιουμοριστικές στιγμές, ο Murphy μοιάζει πιο «επαγγελματίας» απ’ ότι τον έχουμε συνηθίσει.
Η Vanessa. Βρε Tex πως άφησες τέτοιο κελεπούρι;
Η ραδιενέργεια προκαλεί υβριδισμούς.
Το Mean Streets είναι ένα ιδιόμορφο adventure. Έχει κάτι από simulator, κάτι από arcade, κάτι από management… ας τα πάρουμε με τη σειρά. Καταρχήν καρδιά του gameplay είναι η συλλογή πληροφοριών. Για να το κάνουμε αυτό πρέπει να ταξιδέψουμε σε όλη την Καλιφόρνια και να συνομιλήσουμε με τα διάφορα εμπλεκόμενα πρόσωπα. Μπορούμε να τα ρωτήσουμε για όποιον και ό,τι θέλουμε. Αν μας το παίξουν πολύ ζόρικοί, έχουμε τη δυνατότητα να καταφύγουμε σε πιο «σκληρά» μέτρα (φάπες), ενώ μπορούμε ακόμα και να δωροδοκήσουμε ορισμένους πιο άπληστους. Όλα αυτά βέβαια χρειάζονται και κάποιο μέτρο γιατί δεν είναι και πολύ δύσκολο να βρεθούμε στα θυμαράκια από κάποιον που δεν υπολογίζει απειλές. Για να πάμε από το ένα μέρος στο άλλο χρησιμοποιούμε το ιπτάμενο όχημά μας (σιγά μην υπάρχουν ιπτάμενα αυτοκίνητα το 2033, υπάρχουν αρκετοί χαζοί οδηγοί και στο έδαφος δεν χρειάζεται να τους σηκώσουμε και στον αέρα). Εδώ το παιχνίδι μετατρέπεται σε έναν 3D εξομοιωτή. Το επιτελείο της Access έφτιαξε έναν 3D χάρτη της Καλιφόρνια στον οποίο και μπορούμε να ταξιδέψουμε ελεύθερα. Όλος ο χάρτης είναι χωρισμένος σε Navigation Codes που ουσιαστικά αποτελούν τις διευθύνσεις των περιοχών που θέλουμε να επισκεφτούμε. Εκτός από χειροκίνητα, το όχημά μας μπορεί να μπει και στον αυτόματο. Δίνουμε το Nav. Code που επιθυμούμε και αυτό μας πάει κατευθείαν εκεί. Πιστέψτε με πρόκειται για μια σωτήρια λειτουργία. Το όχημά μας λειτουργεί και σαν γραφείο. Από εκεί μπορούμε να καλέσουμε τη γραμματέα μας, Vanessa (είπαμε, ο Tex είναι πιο «επαγγελματίας» εδώ) και να ζητήσουμε πληροφορίες για κάποιο πρόσωπο. Για τις πιο δύσκολες καταστάσεις, μπορούμε να καλέσουμε τη Lee, μια κυρία που κινείται στον υπόκοσμο και ξέρει πώς να ξετρυπώνει τις απαραίτητες πληροφορίες αρκεί βέβαια να πληρώσουμε το ανάλογο αντίτιμο. Επίσης μπορούμε να ρίξουμε μια ματιά στο inventory μας να θυμηθούμε τι έχουμε. Είπα inventory, ναι εκτός από ανακρίσεις το ΜS έχει και κλασικό adventuring. Σε ορισμένες περιοχές θα επιδοθούμε σε αναζήτηση στοιχείων και αντικειμένων. Το περίεργο είναι ότι σε αυτές δεν έχουμε πρόσβαση στο inventory, αν κουβαλάμε το σωστό αντικείμενο, θα γίνει και η σωστή πράξη. Τέλος για να μπορέσουμε να δωροδοκήσουμε ή να πάρουμε πληροφορίες από τη Lee χρειάζονται χρήματα. Αρχικά ξεκινάμε με κάποιο σεβαστό ποσό το οποίο μπορούμε να αυξήσουμε είτε ανακαλύπτοντας αντικείμενα αξίας (δεν κωλώνει ο Tex, αρπάζει ό,τι βρει μπροστά του) και πουλώντας τα στο ενεχυροδανειστήριο είτε κυνηγώντας επικηρυγμένους σε τοποθεσίες που δίνονται στο manual. Νταραβέρια με το ενεχυροδανειστήριο μπορείτε να έχετε από το αυτοκίνητό σας (μέσα από το inventory) ενώ για να πιάσετε κάποιον κακοποιό θα πρέπει να επιδοθείτε στο ευγενές άθλημα του shooting. Σκοπός σας εδώ είναι να προσπαθήσετε να μετακινηθείτε από αριστερά στα δεξιά της οθόνης αποφεύγοντας τις σφαίρες των εχθρών σας (με απλό σκύψιμο) και να καθαρίσετε ό,τι κινείτε. Λάβετε υπ’ όψιν ότι πυροβολισμούς θα ανταλλάξετε και για να φτάσετε σε κάποιες περιοχές σημαντικές για την ιστορία, συνεπώς δεν το γλυτώνετε. Τουλάχιστον υπάρχουν τρία επίπεδα δυσκολίας να διαλέξετε ανάλογα με τις προτιμήσεις σας.
Το όχημα-γραφείο μας. Διακρίνεται η Golden Gate
Σας ζάλισα; Στο ΜS κάνουμε ό,τι θα έκανε κάθε καλός ντετέκτιβ που σέβεται τον εαυτό του. Είναι το L.A. Noire της δεκαετίας του 80 ή μάλλον πιο σωστά, το L.A. Noire είναι το Mean Streets του 2000, αφήστε που εδώ έχουμε ΚΑΙ κλασσικούς adventure γρίφους. Επίσης στο L.A. Noire παίζουμε μεμονωμένες ιστορίες. Στο MS υπάρχει ένας ιστός ατόμων και πληροφοριών αριστοτεχνικά πλεγμένος που πραγματικά τρομάζει με τον όγκο του. Υπάρχουν πάνω από 20 άτομα με τα οποία θα εμπλακούμε και πάνω από 30 που θα σημειώσουμε. Ξεκινώντας από το φόνο του Carl Linsky, γρήγορα θα αρχίσουμε να συλλέγουμε πληροφορίες που θα μας οδηγούν σε καινούργια στοιχεία που όλο και θα μεγαλώνουν τη γενική εικόνα αυτών που κρύβονται από κάτω. Αξιοσημείωτο είναι επίσης ότι δεν υπάρχει συγκεκριμένος «δρόμος» που πρέπει να ακολουθήσουμε. Τις ίδιες πληροφορίες μπορούμε να αποκτήσουμε με διάφορους τρόπους (όχι όλες βέβαια). Φανταστείτε ότι εγώ τερμάτισα το παιχνίδι χωρίς να επισκεφτώ δυο σημαντικά πρόσωπα. Μάλιστα τον ένα πίστευα ότι είναι αδύνατον να τον συναντήσω. Το διαπίστωσα όταν έψαχνα φωτογραφίες για το review και έμεινα με το στόμα ανοιχτό. Όλα αυτά σημαίνουν βέβαια ότι πρέπει να ακονίσετε τα μολύβια σας. Δεν υπάρχει περίπτωση να κάνετε τίποτα αν δεν σημειώνετε κάθε καινούργια πληροφορία που μαθαίνετε. Αν το παιχνίδι γινόταν τώρα, πολύ πιθανόν να είχε κάποιο in-game σημειωματάριο που να «ξεκλείδωνε» κάθε τι καινούργιο, εδώ όμως είναι 1989 και τα πράγματα είναι πιο hardcore. Για να καταλάβετε τι χαμός γίνεται, αναγκάστηκα και πέρασα τις σημειώσεις μου στον υπολογιστή για να μπορώ να τις ομαδοποιώ καλύτερα. Έξι σελίδες γέμισα με ονόματα, διευθύνσεις, κωδικούς και σημειώσεις! Εδώ πρέπει να επισημάνουμε κάτι πολύ σημαντικό. Στο MS μπορείς να πεθαίνεις. Αυτό είναι το καλό. Το κακό είναι αν πας φυλακή ή σε πετάξουν με τις κλοτσιές από κάπου. Τότε το παιχνίδι σε γυρίζει πίσω στο αυτοκίνητό σου αλλά χάνεις ΟΛΑ σου τα αντικείμενα που επιστρέφουν (ως δια μαγείας) στις αρχικές τους θέσεις και πρέπει να ξαναπάμε να τα ξαναπάρουμε. Θα σας συνιστούσα να αποφύγετε την τακτική αυτή και να κάνετε επί τόπου load όπου ούτε γάτα, ούτε ζημιά. Υπάρχει σοβαρότατος κίνδυνος να ξεχάσετε κάποιο αντικείμενο και να πέσετε σε αδιέξοδο, ιδιαίτερα προς το τέλος. Για αυτό προσοχή με τα saves σας (δυστυχώς το παιχνίδι δίνει μόνο 10 θέσεις). Κάντε πάντα πριν επισκεφτείτε κάποια περιοχή γιατί μπορείτε μόνο μέσα στο όχημα. You have been warned.
Δείγμα από τα γραφικά.
Τον Murphy δεν τον ελέγχει κανείς!
Όλα στο MS γίνονται με το πληκτρολόγιο. Υπάρχουν αναλυτικές οδηγίες και μέσα στο παιχνίδι για το πως χειριζόμαστε το όχημα. Προσωπικά χρησιμοποίησα πάντα τον αυτόματο πλοηγό. Όταν θέλουμε να ρωτήσουμε κάτι πληκτρολογούμε την αντίστοιχη λέξη (προσοχή στα ονόματα, πρέπει να βάζετε ολόκληρο το ονοματεπώνυμο). Στις περιοχές όπου υπάρχουν στοιχεία κινούμε τον Tex με τα βελάκια. Μόλις φτάσουμε σε μια περιοχή με ενδιαφέρον εμφανίζονται οι εντολές: LOOK, GET, MOVE, OPEN, ON/OFF, TASTE (!), BACK στο κάτω μέρος της οθόνης και η εντολή PRESS “ENTER”. Πατώντας το εμφανίζεται μια λίστα με τα αντικείμενα που μπορούμε να επεξεργαστούμε. Με τα πάνω-κάτω βελάκια κινούμαστε στη λίστα και με τα δεξιά-αριστερά στις εντολές. Κάνοντας λοιπόν συνδυασμό αυτών εκτελούμε τις απαραίτητες ενέργειες. Είναι μια σχετικά πρακτική - αν και περίεργή σε γενικές γραμμές – εφαρμογή που εξαλείφει το φαινόμενο του pixel hunting. Στα shooting κομμάτια, το μόνο που έχετε να κάνετε είναι να κινείστε δεξιά με τα βελάκια, να σκύβετε-καλύπτεστε από τις σφαίρες και να πυροβολείται με το space. Γενικά αν και πρέπει να χρησιμοποιούμε διάφορα πλήκτρα, ο χειρισμός συνηθίζεται σχετικά εύκολα.
Σκύψε που να πάρει!!
Αν έγραφα για κάποιο περιοδικό υπολογιστών το 1989 θα αποθέωνα τον τεχνικό τομέα του παιχνιδιού. Τι έχουμε εδώ: Έναν μεγάλο 3D χάρτη της Καλιφόρνια, ξεχωρίζουν κάποια «κουτιά» που αναπαριστούν πολυκατοικίες, πυραμίδες που αναπαριστούν βουνά και (η αποθέωση) τη Golden Gate γέφυρα του San Francisco (φαίνεται ότι αυτή άντεξε και τον πόλεμο). Η ποιότητα είναι ίδια με εξομοιωτές της εποχής αλλά βέβαια δεν μπορούμε να κάνουμε ελιγμούς σαν να πετάμε F-16 (τι παιχνιδάρα κι αυτή). Τα άτομα με τα οποία θα έρθουμε σε επαφή είναι ψηφιοποιημένες φωτογραφίες αληθινών ανθρώπων. Προσωπικά δεν μπορώ να θυμηθώ άλλο παιχνίδι πιο πριν από το MS που να έκανε κάτι τέτοιο. Όποιος γνωρίζει ας ενημερώσει. Τα γραφικά είναι επίσης όμορφα και καθαρά, υποστηρίζει VGA 256 χρωμάτων ενώ παινεύεται ότι διαθέτει Real Sound, κάποιο σύστημα ήχου της εποχής. Ο ήχος κάνει τα απαραίτητα χωρίς κάτι το αξιοσημείωτο, εκτός ίσως από την υποτυπώδη ομιλία των Vanessa και Lee. Αυτό που έχω να πω από την πλευρά μου είναι ότι για παιχνίδι 23 ετών, παίζεται με σχετική άνεση ακόμα και σήμερα είτε μέσω DosBox, αν το έχετε αυθεντικό ή αν το είχατε κατεβάσει από κάποιο abandonware site, είτε το έχετε αγοράσει από το GOG (που και πάλι το DosBox χρησιμοποιεί είναι όμως όλα αυτοποιημένα).
Ο δικέφαλος Larry με IQ 300... εννοείται ότι είναι ΑΕΚΑΡΑ...
Στο τέλος νικά πάντα ο Murphy .
Αξίζει λοιπόν να ασχοληθεί κάποιος με το MS; Σίγουρα δεν είναι ένα παιχνίδι για τον οποιονδήποτε. Λόγοι που θα μπορούσαν να κάνουν κάποιον να το παίξει είναι: Είμαι μεγάλος θαυμαστής του Tex Murphy και θέλω να παίξω όλα τα παιχνίδια του. Ψάχνω κάποιο καλό ντετεκτιβικό adventure να ασχοληθώ. Παίζω adventures από τη δεκαετία του 80-90 και αυτό ήταν ένα adventure που δεν είχα ποτέ την ευκαιρία να ασχοληθώ. Αποφάσισα να γνωρίσω τα adventures της πρώτης εποχής (First Age) και θέλω να ξεκινήσω με κάτι δυνατό. Δεν θα ήταν καλό να ασχοληθούν αυτοί που: Νομίζουν ότι στο πρώτο αυτό παιχνίδι θα δουν έναν Tex σαν αυτόν των FMV adventures (πολύ σημαντικό νομίζω). Ψάχνουν κάτι ανάλαφρο να περάσει η ώρα τους. Δεν τους αρέσει να κρατάν σημειώσεις. Έχουν θέμα με τα παλιά γραφικά.
Σιγά ρε παιδιά, με το μαλακό... μόλις μας πέταξαν με τις κλοτσιές. Ο Chris Jones υποδύεται τον Murphy από το πρώτο παιχνίδι.
Κλείνοντας επιτρέψτε μου μια παρατήρηση: όπως θα δείτε και στο άλλο μου review για το Martian Memorandum και έχοντας παίξει πλέον όλα τα παιχνίδια της σειράς, διαπιστώνω ότι πάντα οι δημιουργοί του Tex Murphy, είτε είναι ο Chris Jones, είτε ο Aaron Conners, είτε οποιοσδήποτε άλλος στόχευαν πάντα big. Τόσο στον τεχνολογικό όσο και στον τομέα του gameplay, τα παιχνίδια της σειράς ξεχωρίζουν για την εποχή τους και προσφέρουν όλο και κάτι καινούργιο στο είδος. Ελπίζω το καινούργιο Tex που περιμένουμε να διατηρηθεί σε ανάλογα επίπεδα…
“You know, the very powerful and the very stupid have one thing in common. They don’t alter their views to fit the facts. They alter the facts to fit their views.”
Tex Murphy: Mean Streets was created by Constantine_R
- Με τι ασχολείσαι αυτόν τον καιρό;
- Να, παίζω το πρώτο Tex Murphy.
- Καλό;
- Κόλλημα, από το πρωί παλεύω με τις σημειώσεις μου…
Εντάξει, ο διάλογος δεν ήταν ακριβώς έτσι αλλά αυτήν ήταν η αφορμή να ασχοληθώ για πρώτη φορά (δεν μετρώ μια παλιά προσπάθεια) με τα δυο πρώτα Tex Murphy παιχνίδια, το Mean Streets (MS) και το Martian Memorandum (MM).
My name is Murphy… Tex Murphy…
Το MS κυκλοφόρησε το μακρινό (πλέον) 1989 και είναι δημιούργημα των Chris Jones, Brian Ferguson και Brent Erickson. Λάβετε εδώ υπόψη σας ότι η συνεργασία του Jones με τον Aaron Conners ξεκινά με το τρίτο μέρος της σειράς, Under a Killing Moon. Στην πρώτη του λοιπόν περιπέτεια ο Tex δέχεται την επίσκεψη της όμορφης (και ξανθιάς) Sylvia Linsky που τον προσλαμβάνει να εξιχνιάσει το θάνατο του πατέρα της και επιστήμονα Carl. Όλα συνηγορούν ότι πρόκειται για αυτοκτονία, η κόρη του όμως είναι πεπεισμένη ότι ο πατέρας της δολοφονήθηκε. Ο Tex γρήγορα θα καταλάβει ότι όντως τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Πάνω σε τι δούλευε ο Carl; Γιατί και άλλοι συνάδελφοί του βρίσκονται νεκροί από «ατυχήματα»; Και τι ρόλο παίζουν πολυεθνικές και νέο-φασίστες; Όλα αυτά είναι η δικιά σας δουλειά να τα ξεσκεπάσετε. Λίγο πολύ όλοι όσοι ασχολούνται με τα adventures, έστω και επιφανειακά, ξέρουν ότι η σειρά του Tex Murphy διαδραματίζεται σε ένα κοντινό για εμάς μέλλον, για την ακρίβεια το 2033. Μετά και τον Τρίτο Παγκόσμιο πόλεμο, το San Francisco, όπως αρκετές άλλες πόλεις, προσπαθήσει να επουλώσει τις πληγές του. Η έντονη, επίσης, ραδιενέργεια που εξαπλώθηκε στην ατμόσφαιρα, απόρροια του πολέμου, έχει προκαλέσει γενετικές μεταλλάξεις σε πολλούς ανθρώπους που πλέον αποκαλούνται «μεταλλαγμένοι» από τους υπόλοιπους «κανονικούς». Ακόμα και να κυκλοφορήσεις πεζός στους δρόμους της πόλης, αποτελεί κίνδυνο για την ίδια σου τη ζωή από τον «κόκκινο» Ήλιο που ζεσταίνει πλέον την Γη (ο Ήλιος μια χαρά είναι αλλά η ατμόσφαιρα δεν μπορεί πλέον να φιλτράρει τις ακτίνες του και ο ουρανός φαίνεται κόκκινος).
Η Sylvia Linsky, πρόσεχε Tex...
Μέσα σε αυτό το post-apocalyptic περιβάλλον, ο hard-boiled φίλος μας μοιάζει σαν τη μύγα μες’ στο γάλα. Περιφέρει το κορμί του, φορώντας πάντα την καφέ καπαρντίνα του, το πλατύγυρο καπέλο του και τα λευκά αθλητικά παπούτσια του. Πίνει ό,τι πίνετε, αραδιάζει όπου του δοθεί η ευκαιρία σαχλές ατάκες (και όπου δεν του δοθεί) και φιλοσοφεί μουρμουρίζοντας με κοινό τον εαυτό του (και όλους εμάς βέβαια). Ναι, ο Tex είναι μια καρικατούρα όλων εκείνων τον σκληρών ντετέκτιβς της νουάρ εποχής του κινηματογράφου όπου απελπισμένες και μοιραίες κορασίδες έβρισκαν τη σωτηρία τους και μια θέση στο κρεβάτι τους. Ελάτε σας παρακαλώ, μην θυμώνατε εσείς οι σκληροπυρηνικοί funs. Ο Tex Murphy ποτέ δεν πήρε τον εαυτό του σοβαρά.
Συγχωρέστε το ξεστράτισμά μου, για μια στιγμή μίλησε ο έφηβος μέσα μου. Βρισκόμαστε ακόμα στο 1989 και ο ήρωας μας κάνει τα πρώτα του βήματα. Έχει ακόμα κάποια χρόνια μέχρι να εδραιωθεί στη σκέψη μας σαν τον Tex που όλοι ξέρουμε μέσα από τα FMV adventures του. Εδώ το νουάρ στοιχείο δεν είναι τόσο εμφανές. Όπως άλλωστε έχουν δηλώσει και οι ίδιοι, ο Conners είναι ο υπεύθυνος για το έντονο νουάρ στοιχείο των επόμενων παιχνιδιών. Ο Jones αν και είχε στο μυαλό του το αρχέτυπο του νουάρ ντετέκτιβ, επικεντρώθηκε σε αυτό το adventure (πολύ) περισσότερο στο ντετεκτιβικό κομμάτι. Επίσης, παρόλο που υπάρχουν κάποιες χιουμοριστικές στιγμές, ο Murphy μοιάζει πιο «επαγγελματίας» απ’ ότι τον έχουμε συνηθίσει.
Η Vanessa. Βρε Tex πως άφησες τέτοιο κελεπούρι;
Η ραδιενέργεια προκαλεί υβριδισμούς.
Το Mean Streets είναι ένα ιδιόμορφο adventure. Έχει κάτι από simulator, κάτι από arcade, κάτι από management… ας τα πάρουμε με τη σειρά. Καταρχήν καρδιά του gameplay είναι η συλλογή πληροφοριών. Για να το κάνουμε αυτό πρέπει να ταξιδέψουμε σε όλη την Καλιφόρνια και να συνομιλήσουμε με τα διάφορα εμπλεκόμενα πρόσωπα. Μπορούμε να τα ρωτήσουμε για όποιον και ό,τι θέλουμε. Αν μας το παίξουν πολύ ζόρικοί, έχουμε τη δυνατότητα να καταφύγουμε σε πιο «σκληρά» μέτρα (φάπες), ενώ μπορούμε ακόμα και να δωροδοκήσουμε ορισμένους πιο άπληστους. Όλα αυτά βέβαια χρειάζονται και κάποιο μέτρο γιατί δεν είναι και πολύ δύσκολο να βρεθούμε στα θυμαράκια από κάποιον που δεν υπολογίζει απειλές. Για να πάμε από το ένα μέρος στο άλλο χρησιμοποιούμε το ιπτάμενο όχημά μας (σιγά μην υπάρχουν ιπτάμενα αυτοκίνητα το 2033, υπάρχουν αρκετοί χαζοί οδηγοί και στο έδαφος δεν χρειάζεται να τους σηκώσουμε και στον αέρα). Εδώ το παιχνίδι μετατρέπεται σε έναν 3D εξομοιωτή. Το επιτελείο της Access έφτιαξε έναν 3D χάρτη της Καλιφόρνια στον οποίο και μπορούμε να ταξιδέψουμε ελεύθερα. Όλος ο χάρτης είναι χωρισμένος σε Navigation Codes που ουσιαστικά αποτελούν τις διευθύνσεις των περιοχών που θέλουμε να επισκεφτούμε. Εκτός από χειροκίνητα, το όχημά μας μπορεί να μπει και στον αυτόματο. Δίνουμε το Nav. Code που επιθυμούμε και αυτό μας πάει κατευθείαν εκεί. Πιστέψτε με πρόκειται για μια σωτήρια λειτουργία. Το όχημά μας λειτουργεί και σαν γραφείο. Από εκεί μπορούμε να καλέσουμε τη γραμματέα μας, Vanessa (είπαμε, ο Tex είναι πιο «επαγγελματίας» εδώ) και να ζητήσουμε πληροφορίες για κάποιο πρόσωπο. Για τις πιο δύσκολες καταστάσεις, μπορούμε να καλέσουμε τη Lee, μια κυρία που κινείται στον υπόκοσμο και ξέρει πώς να ξετρυπώνει τις απαραίτητες πληροφορίες αρκεί βέβαια να πληρώσουμε το ανάλογο αντίτιμο. Επίσης μπορούμε να ρίξουμε μια ματιά στο inventory μας να θυμηθούμε τι έχουμε. Είπα inventory, ναι εκτός από ανακρίσεις το ΜS έχει και κλασικό adventuring. Σε ορισμένες περιοχές θα επιδοθούμε σε αναζήτηση στοιχείων και αντικειμένων. Το περίεργο είναι ότι σε αυτές δεν έχουμε πρόσβαση στο inventory, αν κουβαλάμε το σωστό αντικείμενο, θα γίνει και η σωστή πράξη. Τέλος για να μπορέσουμε να δωροδοκήσουμε ή να πάρουμε πληροφορίες από τη Lee χρειάζονται χρήματα. Αρχικά ξεκινάμε με κάποιο σεβαστό ποσό το οποίο μπορούμε να αυξήσουμε είτε ανακαλύπτοντας αντικείμενα αξίας (δεν κωλώνει ο Tex, αρπάζει ό,τι βρει μπροστά του) και πουλώντας τα στο ενεχυροδανειστήριο είτε κυνηγώντας επικηρυγμένους σε τοποθεσίες που δίνονται στο manual. Νταραβέρια με το ενεχυροδανειστήριο μπορείτε να έχετε από το αυτοκίνητό σας (μέσα από το inventory) ενώ για να πιάσετε κάποιον κακοποιό θα πρέπει να επιδοθείτε στο ευγενές άθλημα του shooting. Σκοπός σας εδώ είναι να προσπαθήσετε να μετακινηθείτε από αριστερά στα δεξιά της οθόνης αποφεύγοντας τις σφαίρες των εχθρών σας (με απλό σκύψιμο) και να καθαρίσετε ό,τι κινείτε. Λάβετε υπ’ όψιν ότι πυροβολισμούς θα ανταλλάξετε και για να φτάσετε σε κάποιες περιοχές σημαντικές για την ιστορία, συνεπώς δεν το γλυτώνετε. Τουλάχιστον υπάρχουν τρία επίπεδα δυσκολίας να διαλέξετε ανάλογα με τις προτιμήσεις σας.
Το όχημα-γραφείο μας. Διακρίνεται η Golden Gate
Σας ζάλισα; Στο ΜS κάνουμε ό,τι θα έκανε κάθε καλός ντετέκτιβ που σέβεται τον εαυτό του. Είναι το L.A. Noire της δεκαετίας του 80 ή μάλλον πιο σωστά, το L.A. Noire είναι το Mean Streets του 2000, αφήστε που εδώ έχουμε ΚΑΙ κλασσικούς adventure γρίφους. Επίσης στο L.A. Noire παίζουμε μεμονωμένες ιστορίες. Στο MS υπάρχει ένας ιστός ατόμων και πληροφοριών αριστοτεχνικά πλεγμένος που πραγματικά τρομάζει με τον όγκο του. Υπάρχουν πάνω από 20 άτομα με τα οποία θα εμπλακούμε και πάνω από 30 που θα σημειώσουμε. Ξεκινώντας από το φόνο του Carl Linsky, γρήγορα θα αρχίσουμε να συλλέγουμε πληροφορίες που θα μας οδηγούν σε καινούργια στοιχεία που όλο και θα μεγαλώνουν τη γενική εικόνα αυτών που κρύβονται από κάτω. Αξιοσημείωτο είναι επίσης ότι δεν υπάρχει συγκεκριμένος «δρόμος» που πρέπει να ακολουθήσουμε. Τις ίδιες πληροφορίες μπορούμε να αποκτήσουμε με διάφορους τρόπους (όχι όλες βέβαια). Φανταστείτε ότι εγώ τερμάτισα το παιχνίδι χωρίς να επισκεφτώ δυο σημαντικά πρόσωπα. Μάλιστα τον ένα πίστευα ότι είναι αδύνατον να τον συναντήσω. Το διαπίστωσα όταν έψαχνα φωτογραφίες για το review και έμεινα με το στόμα ανοιχτό. Όλα αυτά σημαίνουν βέβαια ότι πρέπει να ακονίσετε τα μολύβια σας. Δεν υπάρχει περίπτωση να κάνετε τίποτα αν δεν σημειώνετε κάθε καινούργια πληροφορία που μαθαίνετε. Αν το παιχνίδι γινόταν τώρα, πολύ πιθανόν να είχε κάποιο in-game σημειωματάριο που να «ξεκλείδωνε» κάθε τι καινούργιο, εδώ όμως είναι 1989 και τα πράγματα είναι πιο hardcore. Για να καταλάβετε τι χαμός γίνεται, αναγκάστηκα και πέρασα τις σημειώσεις μου στον υπολογιστή για να μπορώ να τις ομαδοποιώ καλύτερα. Έξι σελίδες γέμισα με ονόματα, διευθύνσεις, κωδικούς και σημειώσεις! Εδώ πρέπει να επισημάνουμε κάτι πολύ σημαντικό. Στο MS μπορείς να πεθαίνεις. Αυτό είναι το καλό. Το κακό είναι αν πας φυλακή ή σε πετάξουν με τις κλοτσιές από κάπου. Τότε το παιχνίδι σε γυρίζει πίσω στο αυτοκίνητό σου αλλά χάνεις ΟΛΑ σου τα αντικείμενα που επιστρέφουν (ως δια μαγείας) στις αρχικές τους θέσεις και πρέπει να ξαναπάμε να τα ξαναπάρουμε. Θα σας συνιστούσα να αποφύγετε την τακτική αυτή και να κάνετε επί τόπου load όπου ούτε γάτα, ούτε ζημιά. Υπάρχει σοβαρότατος κίνδυνος να ξεχάσετε κάποιο αντικείμενο και να πέσετε σε αδιέξοδο, ιδιαίτερα προς το τέλος. Για αυτό προσοχή με τα saves σας (δυστυχώς το παιχνίδι δίνει μόνο 10 θέσεις). Κάντε πάντα πριν επισκεφτείτε κάποια περιοχή γιατί μπορείτε μόνο μέσα στο όχημα. You have been warned.
Δείγμα από τα γραφικά.
Τον Murphy δεν τον ελέγχει κανείς!
Όλα στο MS γίνονται με το πληκτρολόγιο. Υπάρχουν αναλυτικές οδηγίες και μέσα στο παιχνίδι για το πως χειριζόμαστε το όχημα. Προσωπικά χρησιμοποίησα πάντα τον αυτόματο πλοηγό. Όταν θέλουμε να ρωτήσουμε κάτι πληκτρολογούμε την αντίστοιχη λέξη (προσοχή στα ονόματα, πρέπει να βάζετε ολόκληρο το ονοματεπώνυμο). Στις περιοχές όπου υπάρχουν στοιχεία κινούμε τον Tex με τα βελάκια. Μόλις φτάσουμε σε μια περιοχή με ενδιαφέρον εμφανίζονται οι εντολές: LOOK, GET, MOVE, OPEN, ON/OFF, TASTE (!), BACK στο κάτω μέρος της οθόνης και η εντολή PRESS “ENTER”. Πατώντας το εμφανίζεται μια λίστα με τα αντικείμενα που μπορούμε να επεξεργαστούμε. Με τα πάνω-κάτω βελάκια κινούμαστε στη λίστα και με τα δεξιά-αριστερά στις εντολές. Κάνοντας λοιπόν συνδυασμό αυτών εκτελούμε τις απαραίτητες ενέργειες. Είναι μια σχετικά πρακτική - αν και περίεργή σε γενικές γραμμές – εφαρμογή που εξαλείφει το φαινόμενο του pixel hunting. Στα shooting κομμάτια, το μόνο που έχετε να κάνετε είναι να κινείστε δεξιά με τα βελάκια, να σκύβετε-καλύπτεστε από τις σφαίρες και να πυροβολείται με το space. Γενικά αν και πρέπει να χρησιμοποιούμε διάφορα πλήκτρα, ο χειρισμός συνηθίζεται σχετικά εύκολα.
Σκύψε που να πάρει!!
Αν έγραφα για κάποιο περιοδικό υπολογιστών το 1989 θα αποθέωνα τον τεχνικό τομέα του παιχνιδιού. Τι έχουμε εδώ: Έναν μεγάλο 3D χάρτη της Καλιφόρνια, ξεχωρίζουν κάποια «κουτιά» που αναπαριστούν πολυκατοικίες, πυραμίδες που αναπαριστούν βουνά και (η αποθέωση) τη Golden Gate γέφυρα του San Francisco (φαίνεται ότι αυτή άντεξε και τον πόλεμο). Η ποιότητα είναι ίδια με εξομοιωτές της εποχής αλλά βέβαια δεν μπορούμε να κάνουμε ελιγμούς σαν να πετάμε F-16 (τι παιχνιδάρα κι αυτή). Τα άτομα με τα οποία θα έρθουμε σε επαφή είναι ψηφιοποιημένες φωτογραφίες αληθινών ανθρώπων. Προσωπικά δεν μπορώ να θυμηθώ άλλο παιχνίδι πιο πριν από το MS που να έκανε κάτι τέτοιο. Όποιος γνωρίζει ας ενημερώσει. Τα γραφικά είναι επίσης όμορφα και καθαρά, υποστηρίζει VGA 256 χρωμάτων ενώ παινεύεται ότι διαθέτει Real Sound, κάποιο σύστημα ήχου της εποχής. Ο ήχος κάνει τα απαραίτητα χωρίς κάτι το αξιοσημείωτο, εκτός ίσως από την υποτυπώδη ομιλία των Vanessa και Lee. Αυτό που έχω να πω από την πλευρά μου είναι ότι για παιχνίδι 23 ετών, παίζεται με σχετική άνεση ακόμα και σήμερα είτε μέσω DosBox, αν το έχετε αυθεντικό ή αν το είχατε κατεβάσει από κάποιο abandonware site, είτε το έχετε αγοράσει από το GOG (που και πάλι το DosBox χρησιμοποιεί είναι όμως όλα αυτοποιημένα).
Ο δικέφαλος Larry με IQ 300... εννοείται ότι είναι ΑΕΚΑΡΑ...
Στο τέλος νικά πάντα ο Murphy .
Αξίζει λοιπόν να ασχοληθεί κάποιος με το MS; Σίγουρα δεν είναι ένα παιχνίδι για τον οποιονδήποτε. Λόγοι που θα μπορούσαν να κάνουν κάποιον να το παίξει είναι: Είμαι μεγάλος θαυμαστής του Tex Murphy και θέλω να παίξω όλα τα παιχνίδια του. Ψάχνω κάποιο καλό ντετεκτιβικό adventure να ασχοληθώ. Παίζω adventures από τη δεκαετία του 80-90 και αυτό ήταν ένα adventure που δεν είχα ποτέ την ευκαιρία να ασχοληθώ. Αποφάσισα να γνωρίσω τα adventures της πρώτης εποχής (First Age) και θέλω να ξεκινήσω με κάτι δυνατό. Δεν θα ήταν καλό να ασχοληθούν αυτοί που: Νομίζουν ότι στο πρώτο αυτό παιχνίδι θα δουν έναν Tex σαν αυτόν των FMV adventures (πολύ σημαντικό νομίζω). Ψάχνουν κάτι ανάλαφρο να περάσει η ώρα τους. Δεν τους αρέσει να κρατάν σημειώσεις. Έχουν θέμα με τα παλιά γραφικά.
Σιγά ρε παιδιά, με το μαλακό... μόλις μας πέταξαν με τις κλοτσιές. Ο Chris Jones υποδύεται τον Murphy από το πρώτο παιχνίδι.
Κλείνοντας επιτρέψτε μου μια παρατήρηση: όπως θα δείτε και στο άλλο μου review για το Martian Memorandum και έχοντας παίξει πλέον όλα τα παιχνίδια της σειράς, διαπιστώνω ότι πάντα οι δημιουργοί του Tex Murphy, είτε είναι ο Chris Jones, είτε ο Aaron Conners, είτε οποιοσδήποτε άλλος στόχευαν πάντα big. Τόσο στον τεχνολογικό όσο και στον τομέα του gameplay, τα παιχνίδια της σειράς ξεχωρίζουν για την εποχή τους και προσφέρουν όλο και κάτι καινούργιο στο είδος. Ελπίζω το καινούργιο Tex που περιμένουμε να διατηρηθεί σε ανάλογα επίπεδα…
“You know, the very powerful and the very stupid have one thing in common. They don’t alter their views to fit the facts. They alter the facts to fit their views.”
Please Σύνδεση or Create an account to join the conversation.