Preview : Dead Synchronicity - Tomorrow comes Today

Σας έχει τύχει να σκέφτεστε ότι έχετε να δείτε μια ταινία ή να ακούσετε ένα τραγούδι πολύ καιρό και εντός σύντομου χρονικού διαστήματος να πραγματοποιείται η σκέψη σας; Να σκέφτεστε ότι πολύ καιρό έχετε να συναντήσετε κάποιο γνωστό σας πρόσωπο και μετά ως δια μαγείας να πέφτετε πάνω του; Να σκεφτείτε κάτι, συνήθως ήσσονος σημασίας και μετά οτιδήποτε συμβαίνει στην καθημερινότητά σας να έχει σημείο αναφοράς αυτό; Πρόκειται για μαντική ικανότητα, το χάρισμα της οποίας, πάντα είχατε αλλά ποτέ δεν του δώσατε την κατάλληλη σημασία; Μήπως πρόκειται για συμπαντικές συνομωσίες… ή πιο απλά για αστείες συμπτώσεις, όπως πιθανώς θα σπεύδαμε οι περισσότεροι να τις χαρακτηρίσουμε; Τίποτα από τα προαναφερθέντα, σύμφωνα με τον Carl Jung, τον γνωστό εκπρόσωπο της αναλυτικής ψυχολογίας, ο οποίος πρώτος εισήγαγε προκειμένου να εξηγήσει παρόμοια γεγονότα, την ορολογία συγχρονικότητες. Βαρύγδουπο όνομα; Η ίδια η επεξήγηση του όρου έρχεται να αποδομήσει την όποια υπόνοια βαρύτητας δηλώνοντας ότι ο σκοπός ύπαρξης της έννοιας είναι ένας και μοναδικός : η ανάγκη του ανθρώπινου μυαλού να βρίσκει νόημα και σημασία εκεί που δεν υπάρχει… Απλά.

Αυτό από ό,τι φαίνεται, όπως μαρτυρά ο τίτλος του παιχνιδιού, θα είναι το πολύ ενδιαφέρον θεματικό μοτίβο γύρω από το οποίο, η Fictiorama Studios, τρία αδέρφια από την Ισπανία, θα στηρίξει τη πρώτη της προσπάθεια στο είδος και από την οποία είχε τη καλή διάθεση να μας παραχωρήσει μια πρώιμη, μικρή έκδοσή της, την οποία και σας παρουσιάζουμε.

Καταρχήν να δηλώσω ότι λατρεύω οτιδήποτε ξεκινάει με τον βασικό, κεντρικό ήρωα να ξυπνάει από κώμα και να βρίσκεται σε ένα χαοτικά καταστραμμένο περιβάλλον. Η ιδέα ότι δημιουργείται πρόσφορο έδαφος για ένα εκατομμύριο διαφορετικές προοπτικές εξέλιξης, συνήθως δυστοπικές με ιντριγκάρει. Έτσι ακριβώς συνέβη και με το εν λόγω παιχνίδι το οποίο αλά Jerry Maguire, it had me at hello. :-) Μια άγνωστη λοιπόν γυναικεία φωνή, η οποία μας προ(σ)καλεί να βγούμε από τον μαύρο λήθαργο είναι η πρώτη μας επαφή με το περιβάλλον. Και φυσικά όταν αυτό συμβαίνει, τίποτα δεν είναι αναγνωρίσιμο, τίποτα δεν είναι οικείο, ούτε καν ο ίδιος μας ο εαυτός. Το πρώτο άτομο με το οποίο ερχόμαστε σε επαφή είναι ο Rod Atkinson, (καμία σχέση με τη γυναικεία φωνή όπως πολύ γρήγορα διαπιστώνουμε) ο άνθρωπος στου οποίου την αλληλεγγύη οφείλουμε τη ζωή μας. Μας ενημερώνει ότι το μεγάλο κύμα, μια μεγάλη πυρηνική έκρηξη ενδεχομένως;, έφερε το τέλος του κόσμου και την απαρχή ενός θλιβερού, δυστοπικού. Την πλήρη, αναμενόμενη αναρχία που επικράτησε μετά τα θολά και ανεξήγητα γεγονότα, αντικατέστησε ένα καθεστώς απολυταρχικό το οποίο έχει μαντρώσει κυριολεκτικά όλους τους επιζήσαντες σε στρατόπεδα προσφύγων. Η εξαθλίωση, η καταστροφή όλων των φυσικών πηγών ενέργειας και η κατάλυση όλων των ηθικών και κοινωνικών δομών είναι τα χαρακτηριστικά της νέας τάξης πραγμάτων. Το χειρότερο όλων όμως είναι πως μια περίεργη άκρως μεταδοτική ασθένεια έχει κάνει την εμφάνισή της, της οποίας τα πρώτα συμπτώματα είναι σχεδόν μεταφυσικά, οδηγούν όμως με μαθηματική ακρίβεια σε φριχτό θάνατο. Ο ΄σωτήρας’ μας, του οποίου τα κίνητρα δεν τα λες και διαφανή, μας αναθέτει μια επικίνδυνη αποστολή την οποία αν διεκπεραιώσουμε, θα μας δώσει πίσω την ξεχασμένη στα βάθη του μυαλού, ταυτότητά μας. Και ποιος δεν θέλει να ξέρει τις ρίζες του;

Μια εξπρεσιονιστική αισθητική προσέγγιση η οποία εξ’ορισμού της υποστηρίζει μια υποκειμενική αναπαράσταση της πραγματικότητας, επέλεξε η ομάδα για να ενδύσει το sci-fi σενάριό της. ‘The whole world has gone to shit’, διαβάζουμε να παραδέχεται ένας ήρωας και η απόδοση του παιχνιδιού συντείνει στην άποψη αυτή. Τα περιβάλλοντα έχουν κινηθεί σε τόνους παλ ψυχρών, μουντών χρωμάτων (μου θύμισε τη χρωματική παλέτα που χρησιμοποιήθηκε στο a new beginning) δίνοντας ταυτόχρονα μια αίσθηση σκουριάς και αυστηρότητας. Οι χαρακτήρες διακρίνονται από μια γεωμετρική τάση, αν μπορώ να την αποκαλέσω έτσι, με τα πρόσωπα τους πολυγωνικά, τα σώματα τους επιμηκυμένα, τα αντικείμενα που πλαισιώνουν τα περιβάλλοντα όλα τετραγωνισμένα. Τίποτα δεν είναι λείο, τίποτα δεν είναι ομαλό, έτσι ώστε να λείψει κάθε υπόνοια ωραιοποίησης των χώρων και των καταστάσεων που εξελίσσονται εντός τους. Και φυσικά είναι δύσκολο κάποιος να μην παρατηρήσει πως όλοι οι χαρακτήρες έχουν κλειστά τα μάτια τους. Και όταν κάποιος έχει κλειστά τα μάτια του, κυρίως μου στερεί το βλέμμα του. Μικρό το κακό θα μου πείτε, καθώς στα adventures, δεν έχουμε φτάσει ακόμα τόσο πολύ στο σημείο ανάπτυξης του βλέμματος, περισσότερο δουλεύεται ακόμα η γενικότερη μιμική του προσώπου, η έλλειψή του βλέμματος όμως αναπάντεχα είχε μεγάλη επίδρασή στη στάση μου απέναντι στο παιχνίδι. Δεν ξέρω πώς και εάν εξελίσσεται με κάποιο τρόπο σεναριακά αυτό το στοιχείο ή αν απλά αποτελεί τυχαίο σημείο, οφείλω όμως να ομολογήσω πως πολλές φορές ήταν ενοχλητικό, από την άποψη του άβολου, και ταυτόχρονα υπέροχα ταιριαστό με τα διαδραματιζόμενα. Αφήστε δε, που σεναριακά δημιουργεί στον παίκτη ένα σωρό υπόνοιες για τα όσα συμβαίνουν, και για το αν διαδραματίζονται σε φυσικό χώρο και χρόνο. Από την άλλη δεν ήταν λίγες οι φορές που έχασα τον ειρμό των διαλόγων επειδή προσπαθούσα να παρατηρήσω εάν υπήρξε κάποια δραστηριοποίηση στα μάτια των ηρώων.

Στην μίνι αυτή έκδοση, δεν περιλαμβάνεται speech. Ομολογώ ότι διάβασα εξονυχιστικά κάθε ανακοίνωση της ομάδας και δεν μπόρεσα να βγάλω άκρη εάν αυτή είναι η γραμμή που θα ακολουθήσει και όλο το παιχνίδι ή αν πρόκειται για feature που θα προστεθεί αναλόγως του budget. Αυτό δεν είναι συνήθως κάτι που με ενοχλεί προσωπικά γενικότερα, αλλά και ειδικότερα στο προκείμενο παιχνίδι καθώς η ατμόσφαιρα, μέσω της δράσης και των ambient ήχων πιστεύω ότι καλύπτουν την έλλειψη. Η μουσική και η ηχητική επένδυση είναι κάτι στο οποίο έδωσε ιδιαίτερη βαρύτητα η ομάδα και επέλεξε να γράφεται ταυτόχρονα με την υπόθεση έτσι ώστε τα δυο να κουμπώνουν καλύτερα. Μάλλον ιδιαίτερα αγχωτική θα τη χαρακτήριζα και το γεγονός πως συνοδεύει κάποιους κρίσιμους από άποψη περιεχομένου διαλόγους (ή σκηνές με σημαντική δράση) μάλλον άστοχο, καθώς λειτουργεί αποπροσανατολιστικά και αποσπαστικά από το περιεχόμενο των διαλόγων.

Αν και η παρούσα έκδοση δεν άφησε πολλά περιθώρια για να οδηγηθούμε σε πιο ασφαλή συμπεράσματα, οι γρίφοι φάνηκαν να λειτουργούν όμορφα στο παιχνίδι και να είναι ενταγμένοι έτσι ώστε πραγματικά να εξελίσσουν τη δράση. Ουσιαστικά είναι inventory based, στηριζόμενοι σε ένα inventory λιτό, που δεν περιέχει πάνω από δυο τρία αντικείμενα κάθε φορά, ωστόσο δεν είναι τόσο φανερή ούτε η επιλογή του αντικείμενου, ούτε ο τρόπος με τον οποίο θα χρησιμοποιηθεί, χωρίς αυτό βέβαια να οδηγεί σε παράλογες καταστάσεις από πλευράς μας. Μάλιστα σε συνέντευξη των δημιουργών διάβασα ότι στοχεύουν στην δημιουργία ενός πιο ανοιχτού κόσμου, ενός κόσμου δηλαδή στους χώρους του οποίου ο παίκτης θα μπορεί να πηγαινοέρχεται από την αρχή μέχρι το τέλος ενώ τα αντικείμενα που θα συλλέγει θα μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε πολλές περιπτώσεις και σε διαφορετικούς γρίφους, το οποίο τουλάχιστον για μένα παρουσιάζει ενδιαφέρον.

Το παιχνίδι στην επίσημη ιστοσελίδα του αναφέρει πως θα ολοκληρωθεί σε δυο μέρη μέσα στο 2014 ενώ προς το παρόν διανύει την καμπάνια του στο kickstarter προσδοκώντας και αυτό στον οβολό μας. Η παρούσα έκδοση έδειξε πάντως μια πολύ ικανοποιητική πορεία μα πάνω από όλα έδειξε λιτά μέσα, από τα οποία ξεχειλίζει δημιουργικότητα και φαντασία και διαφαίνεται μια δυναμική που μπορεί εκτοξευθεί σε κάτι πολύ καλό. Μακάρι.