Maniac Mansion

Παρασκευή, 09 Φεβρουαρίου 2007, Συντάκτης: Dream Specialist

  • Κυκλοφορία: 1988
  • Ανάπτυξη: Lucasfilm Games
  • Πλατφόρμα: PC

Maniac mansion, Old and Gold part 2
 
To παρόν review είναι αφιερωμένο στο Maniac Mansion, το πρώτο adventure game για pc που κυκλοφόρησε η LucasArts, τότε ακόμα ως LucasFilm Games, to 1988, ταράσσοντας γερά την πρωτοκαθεδρία της Sierra και προαναγγέλλοντας μια καινούρια εποχή για τα adventure games.
 
Λοιπόν, ο Dr Fred, επιστήμονας που τρελάθηκε μετά την πτώση ενός 'πανούργου' μετεωρίτη, απαγάγει τη Sandy με σκοπό να διεξάγει εξίσου πανούργα πειράματα στον εγκέφαλό της. Την φυλακίζει στο φτωχικό του mansion όπου μαζί με τη γυναίκα του νοσοκόμα Edna, τον freak γιο του Ed, ένα pet χάμστερ και δυο κινούμενα, έγχρωμα πλοκάμια (!) που αλληλομισιούνται αποτελούν μια ωραία maniac οικογένεια. Τη Sandy αναλαμβάνει να βρει και να σώσει ο 'ιππότης' φίλος της Dave, τον οποίο ενσαρκώνεις εσύ.


 

Το παιχνίδι είναι τρίτου προσώπου-τριπλού χαρακτήρα (αδόκιμος όρος) καθώς το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνεις πριν ξεκινήσεις είναι να επιλέξεις ανάμεσα από έξι προτεινόμενους φίλους, δύο που σου ταιριάζουν περισσότερο για να σε συνοδεύσουν στο ταξίδι διάσωσης. Δυστυχώς επικοινωνία μεταξύ των φίλων δεν προβλέπεται από το παιχνίδι, άρα δεν σκιαγραφούνται χαρακτήρες και επομένως το κριτήριο επιλογής σου θα βασιστεί αποκλειστικά στις μοναδικές ικανότητες που διαθέτει ο καθένας. Το βασικό είναι ότι η multiple choice αυτή διαδικασία οδηγεί σε πολλά διαφορετικά endings, σύνολο 5 αν δεν κάνω λάθος, καθώς ο κάθε χαρακτήρας λόγω των συγκεκριμένων δυνατοτήτων του προσφέρεται για διαφορετικούς γρίφους και άρα εξελίσσει και διαφορετικά τη δράση.
 
Κατά την διάρκεια του παιχνιδιού παρεμβάλλονται συχνά cut scenes που σε ενημερώνουν για το τι σχεδιάζουν οι 'κακοί' και κυρίως πότε είναι κοντά σου ώστε να την κάνεις γρήγορα και διακριτικά...  Σε περίπτωση που σε πιάσουν θα σε ρίξουν στο μπουντρούμι όπου θα παραμείνεις ανενεργός μέχρι να δεήσει ένας εκ των φίλων σου να βρει το συγκεκριμένο κλειδί και να σε βγάλει. Να υπογραμμίσω ότι στο παιχνίδι ο μαζικός θάνατος υπό την μορφή massive nuclear meltdown καραδοκεί (να υπολογίζεις καμιά δεκαριά φορές), διαδικασία που ενεργοποιείται χονδρικά ας πούμε από 'λάθος κινήσεις' οπότε και the game is over και ξανά πίσω στο αρχικό menu επιλογής φίλων (ή reload).

  Και οι τρεις χαρακτήρες έχουν inventory και μαζεύουν αντικείμενα (και μάλιστα πολλά) όμως καλό είναι να τα δίνεις συχνά στον Dave ώστε να είναι συγκεντρωμένα καθώς κατά κύριο λόγο θα παίζεις με αυτόν. Εκτός αυτού υπάρχει περίπτωση να πεθάνει μόνο ένας χαρακτήρας που πιθανώς να έχει στο inventory του κάποιο χρήσιμο αντικείμενο και ως εκ τούτου να μη μπορεί να προχωρήσει το παιχνίδι. Για να είμαι απόλυτα ειλικρινής εμένα προσωπικά δεν μου έχει συμβεί ποτέ κάτι ανάλογο. Ωστόσο ξέρω σίγουρα μια περίπτωση προς το τέλος του παιχνιδιού που μπορεί να συμβεί. Ορισμένες φορές για να λυθούν κάποιοι γρίφοι θα χρειαστεί η συνδρομή και των τριών. Οι γρίφοι αν και είναι βασισμένοι στο inventory δηλαδή λύνονται με κάποιο αντικείμενο που έχετε μαζέψει δεν είναι καθόλου εύκολοι. Εκτός του ότι απαιτούν πολύ πήγαινε-έλα συχνά θα αποτελέσουν και πραγματική σπαζοκεφαλιά ως προς το πιο αντικείμενο χρειάζεται που και με ποιο τρόπο πρέπει να συνδιαστεί. Επίσης η λύση δυο γρίφων θα σας αποκαλύψει κάποιους κωδικούς που εσείς σαν καλοί gamers πρέπει οπωσδήποτε να σημειώσετε γιατί των φρονίμων τα παιδιά πριν πεινάσουν μαγειρεύουν.

 Όσον αφορά στα γραφικά, πραγματικά θεωρώ πως για την εποχή έχει γίνει σπουδαία δουλειά. Σχετικά καθαρές μορφές, έντονα χρώματα, καλή απόδοση των χώρων που ακολουθεί την IF μέθοδο των δωματίων, ποικιλία στα αντικείμενα, αρκετές λεπτομέρειες ενώ παρατηρείστε και τον πίνακα του G.Seraut "Ένα Κυριακάτικο απόγευμα στο νησί La Grande Jatte,1886", που δεσπόζει στο μέσον του τοίχου της τραπεζαρίας. Ο συγκεκριμένος πίνακας έχει αποδοθεί ακριβώς όπως είναι, pointillé, δηλαδή γεμάτος από μικρά στίγματα και μοιάζει τρομερά αρμονικός στο γεμάτο pixel περιβάλλον.  Επίσης αν είστε αρκετά παρατηρητικοί και έχετε παίξει τα μεγαθήρια της LucasArts, θα βρείτε διάφορα στοιχεία που θα σας φανούν οικεία. Το παιχνίδι γενικά περιέχει πολλά ενδοαστειάκια με τα οποία προσωπικά γέλασα αρκετά, αλλά βεβαίως το χιούμορ είναι υποκειμενικό και γι' αυτό δεν προχωρώ σε περαιτέρω λεπτομέρειες.
 

Φυσικά το παιχνίδι όπως προαναφέρθηκε δεν έχει speech, έχει όμως τους κλασικούς Lucas υποτίτλους που όλοι γνωρίζουμε και αγαπάμε... Επίσης από μουσική μη περιμένετε πολλά, ένα τραγουδάκι στην αρχή (σαν μουσικό θέμα pacman φανταστείτε) και κάποια ελάχιστα ηχητικά εφφέ, αν και κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού θα συναντήσετε πολλά ραδιόφωνα, κασέτες και tape recorders (βλ. δεκαετία '80 ... ) κατά κύριο λόγο 'μουγκά' που θα πρέπει να χρησιμοποιήσετε. Γενικά ο ήχος δεν σας απασχολήσει ιδιαίτερα, υπάρχει ωστόσο η επιλογή για sounds o­n ή off με το πλήκτρο F6.

Όσον αφορά στον χειρισμό, ιστορικά να αναφέρω ότι στο παιχνίδι αυτό για πρώτη φορά χρησιμοποιήθηκε μια τεχνική/μηχανή που ονομάστηκε Script Creation Utility for Maniac Mansion ή αλλιώς η γνωστή και μη εξαιρετέα SCUMM (όλες οι διαταγές είναι τοποθετημένες στο κάτω μέρος της οθόνης, συν το inventory, επιλέγεις την διαταγή και μετά επιλέγεις το αντικείμενο πάνω στο οποίο θα εκτελεστεί η διαταγή) που έχουμε δει να επαναλαμβάνεται και σε πολλά επόμενα παιχνίδια της LucasArts. Αν πάτε να παίξετε το παιχνίδι και διαπιστώσετε ότι σαν default χειρισμό έχει τα arrows, μην πανικοβληθείτε, απλά πατήστε το πλήκτρο 'm' και όλα θα διορθωθούν. Επίσης ιστορικά να πω ότι το παιχνίδι είναι το πρώτο του Ron Gilbert που μετά θα πάρει θάρρος, θα εξαπολύσει τις μαϊμούδες και όχι μόνο και θα αποδειχθεί πραγματικό κελεπούρι για τη Lucas.
 
Είναι ενδιαφέρον πως το συγκεκριμένο παιχνίδι αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για μια καναδική τηλεοπτική σειρά (1990-93) που όχι μόνο κυκλοφόρησε με τον ίδιο τίτλο αλλά και με βασικό ήρωα τον Dr Fred. Επίσης, αν και περιττό, να αναφέρω ότι το Day of the Tentacle αποτέλεσε το πολύ πετυχημένο sequel του εν λόγω τίτλου.


Θα αρκεστώ σε αυτά για το Maniac Mansion. Πριν κλείσω ωστόσο θα ήθελα να κάνω μια πρόταση σε όσους δεν έχουν το έχουν παίξει ποτέ αλλά κάπως, κάπου, κάποτε σκοπεύουν : Πριν ξεκινήσετε, προσπαθήστε να 'εξαγνίσετε' το μυαλό σας από τα σημερινά δεδομένα. Κοινώς μην έχετε ιδιαίτερες απαιτήσεις... Καν' τε αυτή την υπερπροσπάθεια και αν τα καταφέρετε το Maniac Mansion θα σας ανοίξει την πόρτα του και θα σας καλωσορίσει.

Σχόλια

Πρέπει να συνδεθείς για να σχολιάσεις
  • Δεν βρέθηκαν σχόλια

Αγαπημένα

  • Δεν βρέθηκαν σχόλια