Legend of Hand

Η Cloak and Dagger Games είναι μια μικρή ομάδα ανάπτυξης (τρεις άνθρωποι όλοι κι όλοι) που εδώ και λίγα χρόνια κάνουν το μεράκι τους φτιάχνοντας freeware adventure games. Ως υπεύθυνος της ανάλογης στήλης εδώ πέρα, τους ξεχώρισα από την πρώτη στιγμή, καθώς η ποιότητα των παιχνιδιών που παρουσίαζαν ανά τακτά χρονικά διαστήματα ήταν εξαιρετική. Το Mudlarks μάλιστα μας τράβηξε τόσο που του αφιερώσαμε «κανονικό» review. Πριν λίγους μήνες κυκλοφόρησαν το πρώτο τους εμπορικό adventure, το Legend of Hand όπου θα σας ταξιδέψει στην μακρινή Ανατολή και στο βασίλειο των πολεμικών τεχνών.

Learning is a gift. Even when pain is your teacher.

Ο ήρωας (του οποίου το όνομα το ορίζεται εσείς) είναι ένας από τους πολλούς μαθητές μιας σχολής πολεμικών τεχνών κάπου στην αρχαία Άπω-Ανατολή. Προπονείται καθημερινά και μόνη του έγνοια είναι να γίνει ο καλύτερος στα «Πέτρινα Χέρια», τεχνική που του δίδαξε o Δάσκαλος Yun. Όλα ήταν ήρεμα μέχρι τη μέρα που οι Δάσκαλοι του αναθέτουν την πιο αδιανόητη αποστολή: πρέπει να βρει τον Grandmaster Hand καθώς είναι ο μοναδικός που μπορεί να σταματήσει τη διαφαινόμενη αναταραχή που σκιάζει τον τόπο. Η θρυλική αυτή μορφή είναι χρόνια εξαφανισμένη και για να μπορέσει ο ήρωάς μας να τον βρει θα πρέπει να ταξιδέψει στα τέσσερα νησιά της χώρας και να προκαλέσει σε μάχη τους Δάσκαλους τους. Αν καταφέρει να τους νικήσει, τότε θα έχει και τα απαραίτητα στοιχεία που θα τον φέρουν κοντά στο Μεγάλο Δάσκαλο.

Η ιστορία είναι ένας φόρος τιμής στις ταινίες πολεμικών τεχνών των δεκαετιών  του ’70 και του ’80. Όπως και σε εκείνες τις β’ διαλογής βιντεοκασέτες, ο ήρωας ανακαλύπτει τον εαυτό του και το πεπρωμένο του μέσα από τη φιλοσοφία των πολεμικών τεχνών αφού πρώτα περάσει από ένα σωρό κωμικοτραγικές δοκιμασίες. Το ίδιο συμβαίνει και με το Legend of Hand όπου με απλό, αλλά όχι απλοϊκό, τρόπο καταφέρνει να εξιστορήσει μια περιπέτεια διανθισμένη με όλα τα κλισέ του είδους. Το πέρασμά του από κάθε νησί θα είναι καταλυτικό τόσο για τον ίδιο, όσο και για τους κατοίκους του.

(Προπόνηση; έχουμε!)

Αυτό που δεν κατάλαβα είναι το γιατί αυτή η επιλογή για φινάλε. Δεν είναι κάτι φοβερά πρωτότυπο και καταλαβαίνει κάποιος εύκολα ότι ήταν μια επιλογή που υπήρχε εξαρχής στο μυαλό των δημιουργών. Είναι όμως ακόμα πιο προφανές ότι θα σας θυμίσει ένα άλλο κλασικό πλέον adventure μιας και αντιγράφει τον τρόπο που τελειώνει σχεδόν προκλητικά. Δεν έχω πρόβλημα με τον τρόπο που τελειώνει, τουναντίον τον έχω υπερασπιστεί κιόλας. Εδώ όμως μοιάζει παράταιρη επιλογή γιατί δεν καταφέρνει να «δέσει» με το σύνολο. Νομίζω ένα πιο βατό φινάλε θα ταίριαζε καλύτερα.

Man who can catch fly with chopstick, accomplish anything.

Το Legend of Hand είναι μια τρίτου προσώπου point n’ click περιπέτεια εμπλουτισμένη με διάφορα στοιχεία που παραπέμπουν ακόμα και σε παιχνίδια ρόλων. Εκτός από το να λύσει κλασικούς γρίφους συνδυάζοντας αντικείμενα και μαθαίνοντας πληροφορίες, ο ήρωάς μας θα αναγκαστεί να μονομαχήσει. Αρχικά γνωρίζει μονάχα την τεχνική των «Πέτρινων Χεριών», στη διάρκεια της περιπέτειάς του όμως θα διαπρέψει και στις τεχνικές των «Ποδιών Ανεμοστρόβιλος» και «Σιδερένιο Δέρμα Φιδιού».

Στην αρχή κάθε μονομαχίας επιλέγουμε (αφού βέβαια τα έχουμε μάθει) μια από τις τεχνικές που αποτελείται από απλά και δυο πιο σύνθετα χτυπήματα. Κάθε χτύπημα επιφέρει ένα εύρος ζημιάς στον αντίπαλο αλλά και σε εσάς. Αν επιλέξετε την ίδια κίνηση αμέσως μετά, ο αντίπαλος θα την αποκρούσει και θα φάτε μόνο εσείς τη ζημιά που σας αναλογεί. Υπάρχουν επίσης οκτώ σπέσιαλ, πολύ δυνατές κινήσεις, που θα τις μάθετε και αυτές, για να σας ξελασπώσουν από τις δύσκολες καταστάσεις. Ίσως να ακούγεται πολύ ενδιαφέρον αλλά επί της ουσίας είναι ένα απλοϊκό σύστημα όπου απαιτεί λίγο προσοχή μόνο προς το τέλος όπου δυσκολεύουν οι αντίπαλοι.

Πολλά επίσης mini-games θα δοκιμάσουν τα αντανακλαστικά σας, τη μνήμη σας και την τύχη σας, κανένα όμως δεν είναι τόσο πρωτότυπο που να δείχνει και ενδιαφέρον. Μέσα πάντως από τα περισσότερα mini-games είτε θα γίνεται πιο δυνατοί και θα μάθετε νέες τεχνικές είτε θα συγκεντρώσετε τα νομίσματα που σας λείπουν για να κάνετε τις αγορές σας στους τοπικούς πάγκους. Κάποια από τα φαγώσιμα που πουλούν κρύβουν εκπλήξεις. Οπότε μη τα προσπεράσετε αφού θα γλυτώσετε άσκοπο χρόνο αργότερα.

(Μεταλλαγμένους; έχουμε!)

Από γρίφους θα συναντήσετε κάθε λογής. Η δυσκολία δεν είναι μεγάλη αλλά επειδή είναι άρρηκτα συνδεδεμένοι με την ιστορία, θα πρέπει να τους λύσετε με συγκεκριμένη σειρά. Κάθε φορά θα έχετε μια, άντε δυο, «αποστολές» να εκπληρώσετε για να συνεχίσετε  στην επόμενη. Αν ξεχάσετε τι πρέπει να κάνετε, μην ανησυχείτε. Θα τις βρείτε καταγεγραμμένες στο ημερολόγιό σας όπως στα παιχνίδια ρόλων.

Γενικά, το Legend of Hand προσπαθεί να ξεχωρίσει από τα υπόλοιπα adventures της κατηγορίας του προσθέτοντας διάφορες ιδέες που δε συναντάμε συχνά στο είδος. Για παράδειγμα υπάρχει δυνατότητα να δούμε τα HP μας, το χάρτη της χώρας και ένα είδος journal που περιγράφει το ιστορικό των τεχνικών. Αν και αυτές οι πινελιές συμβάλουν σημαντικά στο κλίμα του παιχνιδιού δεν έχουν ουσιαστική πρακτική εφαρμογή και είναι κρίμα γιατί σου δίνει μια εντύπωση πως εδώ έχουμε κάτι πρωτότυπο, σιγά-σιγά όμως αρχίζει να ξεφουσκώνει. Παρόλα αυτά είναι ένα πλούσιο σε gameplay παιχνίδι που θα σας πάρει υπερδιπλάσιο χρόνο από τα περισσότερα indie adventures που βγαίνουν κατά καιρούς.

Wax on, right hand. Wax off, left hand.

Τα θέμα που σηκώνει κουβέντα με το Legend of Hand είναι τα γραφικά γιατί, ειλικρινά, δεν ξέρω πώς να τα χαρακτηρίσω. Δεν είναι βέβαια και κάτι το φοβερό. Τεχνικά θυμίζουν ένα εξελιγμένο Karateka και εικαστικά μοιάζουν να έχουν βγει από ιαπωνικές παραδοσιακές γκραβούρες. Αυτό που δεν μπορώ να καταλάβω είναι που σταματά το ταλέντο και που ξεκινά το ύφος. Αν κάποιος μου τα χαρακτήριζε άσχημα, δε θα τον αδικούσα. Υπάρχει όμως και ο αντίλογος αφού λίγο να έχετε παρακολουθήσει τη συγκεκριμένη κουλτούρα θα έχετε διαπιστώσει ότι ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά της είναι η χρήση αφύσικων εκφράσεων και περιστάσεων για την εξωτερίκευση των συναισθημάτων. Νομίζω τελικά ότι είναι θέμα γούστου. Ίσως να μη σας πειράξει, μπορεί όμως και να αποτελέσει αιτία να μην ασχοληθείτε μαζί του.

Υπάρχουν παραπάνω από αρκετές τοποθεσίες που θα ταξιδέψετε, και όσο προχωράτε τόσο πιο ενδιαφέροντες θα γίνονται. Επίσης σε όλο το παιχνίδι παίζουν πολλές και μικρές cutscenes που όσο να πεις σπάνε τη μονοτονία και δίνουν έναν άλλον αέρα. Για τα δεδομένα του, εντύπωση μου έκανε ακόμα τα πόσα άρτια animations είχε ο χαρακτήρας (που δεν είχαν να κάνουν μόνο με τις πολεμικές τέχνες) κάτι, που σε συνδυασμό με τις πολλές διαφορετικές τοποθεσίες, δείχνει ότι οι της Cloak and Dagger έχουν δουλέψει πολύ πάνω στον τομέα αυτό.

(Και πάρτι έχουμε!)

Η μουσική είναι μια μίξη από ρυθμούς της Άπω Ανατολής, των ‘80s και σε ορισμένα σημεία... του Street Fighter. Χωρίς να είναι κάτι που σου μένει, είναι ευχάριστη και χαλαρή, δυστυχώς ήταν όμως τόσο χαμηλά που μετά βίας την άκουγα. Αντίθετα κάποια λίγα υποτυπώδη εφέ έπαιζαν πολύ δυνατά και δυστυχώς δεν υπάρχει κανένα μενού για να ρυθμίσω τις εντάσεις. Το χειρότερο ήταν κάτι άναρθρες κραυγές που βγάζουν οι χαρακτήρες αντί να μιλάνε (δεν υπάρχει voice-over) και ήταν τόσο σπαστικές που με ανάγκαζαν να χαμηλώνω τελείως τα ηχεία.

First learn stand, then learn fly.

Όταν ξεκίνησα το Legend of Hand, περίμενα ότι έχω να κάνω με ακόμα ένα indie adventure των τριών άντε τεσσάρων ωρών όπου θα έγραφα κάποια τετριμμένα σχόλια και θα πήγαινα παρακάτω. Και η αλήθεια είναι ότι μέχρι το πρώτο μισάωρο έτσι έδειχνε. Στο τέλος όμως αποδείχτηκε ένα μικρούλι έπος. Όχι, μόνο σε διάρκεια, όπου μου πήρε ένα δωδεκάωρο να το τελειώσω, αλλά και σε περιεχόμενο.

Σίγουρα είναι adventure για... adventurers που προσπερνούν και το θέμα «γραφικά». Παρόλα αυτά πωλείται σε μια απόλυτα λογική τιμή, οπότε όσοι στηρίζετε τέτοιες προσπάθειες, θα διασκεδάσετε με τις περιπέτειες προς τη δόξα.